فردا ساعت 9:30 صبح مسابقه هیجان انگیز فوتبال پرسپولیس ایران و کاشیماآنتلرز ژاپن برگزار خواهد شد. استادیومی که در آن همه انسان‌های آزاد و آزاده، صرف نظر از جنسیت‌شان حق حضور دارند و می‌توانند از ته دل تیم محبوب‌شان را تشویق کنند، همزمان با گل خوردنش اندوهگین شوند، با گل زدنش فریاد شادی سرکشند، با هر ضربه در چارچوب نیم‌خیز شوند و از بازی در میان میدان کمی بی‌حوصله، ولی یک دم از تشویق تیم کشورشان از نفس نمی‌افتند، ورزشگاه کاشیما ساکر نام دارد. این ورزشگاه مکان مقدسی برای ما به شمار می‌رود. در این ورزشگاه است که فوتبال ایران به آرزوی 26 ساله خود می‌رسد (که ای بسا رسیده است)، در این ورزشگاه است که میلیون‌ها ایرانی هم‌وطن باهم یکصدا، برای تیم نماینده کشورمان دست به دعا می‌شوند و برای 90 دقیقه مشکلات فراموش‌نشدنی را پشت درب‌های قفل شده ذهن خود می‌گذارند، برای 90 دقیقه به کار تیمی پرسپولیس و باری که وزنی به اندازه خوشحال کردن 85 میلیون ایرانی دارد عشق می‌ورزند و از فرط هیجان کل زندگی را در خدمت این 90 دقیقه قرار می‌دهند. کسی چه می‌داند؟ شاید لحظه دیدن موفقیت تیم کشورمان بی‌ارزد به کل زندگی. شاید گروهی از ما اصلاً متولد شده‌ایم تا تنها همین 90 دقیقه خوشحالی را تجربه کنیم و پس از آن دیگر چیزی در زندگی چندان خوشحال‌مان نخواهد کرد. از این شایدها در زندگی تک‌تک‌مان وجود دارد. لحظاتی که آنقدر زیبایی و خوشبختی و امنیت و آرامش و حس خوب را در یک آن تجربه می‌کنیم که فکر می‌کنیم پس از آن هیچ چیز دیگر در هیچ جای جهان به همان اندازه زیبا نخواهد بود و به ما احساس خوب خوشبختی و امنیت و آرامش را نخواهد داد. امیدوارم میلیون‌ها ایرانی فردا چنین حس شیرین و شادی‌آفرینی را تجربه کنند.

برای تیم عزیز و زحمتکش کشورمان آرزوی پیروزی و موفقیت می‌کنیم.